ජීවිතය නිමා කර ගැනීමේ මොහොත දැන් එළඹ ඇති බව 1997 නොවැම්බර් 11 වෙනි දා වෙරොනිකා තීරණය කළාය. තමන් විසූ කන්යාරාමයේ කුලී කාමරය සැලකිල්ලෙන් අස්පස් කර ඈ තාප යන්ත්රය නිවා දමා දත කට මැදගෙන ඇදේ ඇලවුණා ය.
"තමන්ගේම ලෝකවල ඉන්න කවුරු වුණත් පිස්සෝ. ඒ කියන්නේ අනික් අයගෙන් වෙනස් වෙන මිනිස්සු.." (41)
"හරියට හරි. මේ සැරේ මං ඔයාට කතාන්දරයක් කියන්නෙ නැහැ. පිස්සුව කියන්නේ කෙනෙක්ගේ අදහස් කියාගන්න බැරිකමට. හරියට, තමන් නොදන්න රටකට ගියා වගේ. හැම දෙයක්ම පේනවා.සිද්ධ වෙන දේවලුත් තේරෙනවා. ඒත් දැනගන්න ඕන කරන දේවල්, අහන්න ඕන දේවල් අහගන්න විදිහක් නැහැ. මොකද, ඔයා දන්නේ නැහැ ඒ රටේ කතා කරන භාෂාව." (71)
එවිට මම හද පත්ලෙන්මෙසේ කීවෙමි.මෝඩයාට එය වූ පරිද්දෙන් මමටද එය ම අත්වන්නේ ය.පලයං නුඹේ පාරේකාපං නුඹේ පාන් සතොසින්වයින් බී සිතැගියාවෙන්මන්ද,දැනටමත් දෙවියෝනුඹ බාරගෙන ඇත්තා හ.හැම කුසලාකුසලයක් සමගින්.සැරසී සුදෝ සුදු වතින්හිස තෙල් ද ගා යහමින්ජීවත් වෙයන් සොම්නසින්ආලය පානා බිරිය හාහැම මොහොතක් මහැම දවසක් ම සතොසින්.ඇවිදපන් දෑස් ඇරගෙන හදවතේ පාරේ.ඒත් දැන ගනුව,දෙයියෝ නුඹ ගෙනෙන්නෝ යවිනිශ්චයටනුඹ කළ කී සියල්ලට. (164-165)
"අනන්තය වෙන කල් අපිට කල් තියෙනවා වෙරොනිකා. අර පරාදීස දර්ශන ඔළුවෙන් අයින් කරන්න දහඅතේ දුක් විද විද කොච්චරනං දවස් ගාණක්, කොච්චරනං රෑ ගාණක් මං මෙතන ගත කරලා තියෙනවද? ඊට වැඩිය කල් අපිට තියෙනවා. වෙරොනිකා,ඇත්තෙන්ම ඒවා ඔළුවෙන් අයින් වෙන්නත් ගියා. ඒත් දැන් ඒවා ආයෙත් එනවා වගෙයි මට හිතෙන්නේ.""අපි යං, පිස්සු මිනිස්සු කරන්නේ පිස්සු වැඩම තමයි.." (209)
"ගත වන හැම දවසක් ම ප්රාතිහාර්යයක්යි ඈ සිතාවි. ඇත්තටමත් එය එසේමය. අපේ මේ බිදෙනසුලු පැවැත්ම තුල ගත වන ඕනෑම මොහොතක කොපමණ නම් අතුරු ආන්තරා එළැඹිය හැකි දැ යි සිතන විට, නොමැරී ගත වන හැම දවසක් ම ඇත්තෙන් ම ප්රාතිහාර්යයක්නොවේද?? " (223)
No comments:
Post a Comment